چرا خاطرات کودکی را بیاد نمی‌آوریم؟ - محققان دانشگاه تورنتو در تلاش برای حل معمای دلیل فراموش شدن خاطرات سالهای ابتدایی زندگی توسط انسان که زیگموند فروید آنرا فراموشی کودکی نامیده، رشد سریع سلولهای حافظه انسان را مقصر دانسته‌اند.
پیشنهاد ویژه ایران مدرس: یک عامل موثر بر افتِ تحصیلی کودکان
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، به گفته این محققان، رشد سریع این سلولها در سالهای ابتدایی زندگی بدین معنی است که ارتباطات اصلی بین سلولهای موجود تخریب می‌شوند و در نتیجه بازیابی حافظه ذخیره شده در آنها غیرممکن خواهد شد.
بر اساس این پژوهش که در نشست عصب‌شناسی کانادا ارائه شد، این یافته‌ها می‌تواند دلیل اینکه بچه‌ها تنها تا چند هفته یا چند ماه بعد از وقوع یک رویداد مانند جشن تولد آنرا بیاد می‌آورند را توضیح دهد.
در مقابل، ارتباطات درون مغز بچه‌های با سن بالاتر و بزرگسالان از ثبات بیشتری برخوردار بوده که منجر به ذخیره کامل حافظه در آنها می‌شود.
این نظریه از سوی پل فرانکلند و شینا جوسلین، زن و شوهر دانشمندی از دانشگاه تورنتو ارائه شده که نشان دادند ارتقای تولید سلول در مرکز حافظه موشهای بالغ باعث می‌شود که راحت‌تر فراموش کنند.
آنها همچنین دریافتند که بچه موش‌هایی که دارای سلولهای حافظه مانند کودکان عادی نبودند از حافظه بهتری برخوردار بودند.
پیشنهاد می شود مقاله چگونه امنیت کودکمان را در مدرسه تامین کنیم؟ را هم بخوانید.
پژوهش‌های پیشین نشان داده که انسان نمی‌تواند بطور عادی خاطرات پیش از سن دو یا سه سالگی خود را بیاد بیاورد و تنها تکه های کوچکی از خاطرات که بین سنین سه تا هفت سالگی اتفاق افتاده، در ذهن باقی می‌ماند.
توضیح این پدیده از کمرنگ شدن حافظه در طول زمان تا ارتباط شکل‌گیری حافظه با رشد کلامی متنوع بوده است.
این در حالیست که محققان کانادایی بر این باورند که نظریه آنها محتمل‌تر است.
به گفته آنها، مزایایی در بیاد نیاوردن تمام جزئیات کودکی وجود دارد. برای مثال کودک دو ساله آنها اخیرا در پی خاموش شدن چراغ‌ها در زمان فوت کردن شمعهای کیک تولدش به گریه افتاده بود و به گفته آنها این خاطره در صورت باقی ماندن در ذهن فرد می‌تواند آزاردهنده باشد.
مطالعه این مقاله را هم پیشنهاد می نمائیم: آموزش زبان انگلیسی به این کودک اشتباه است
