در این بخش دانلود رایگان مقاله مفید و خواندنی با عنوان راه های خداشناسی ارائه شده است. بخشی از مطالب ارائه شده در مقاله راه های خداشناسی را در ادامه می توانید مطالعه نمائید.
راههای خداشناسی قلب، عقل، علم و طبیعت - نگارنده: هادی ملک زاده- منتشر شده در سایت پژوهه. بطورکلی شاهراههای خداشناسی بر سه نوع است: 1.راه دل یا فطرت 2.راه حس و علم یا راه طبیعت 3.راه عقل یا راه استدلال و فلسفه.
1.فطرت خداخواهی و خداجویی نوعی جاذبه معنوی است میان کانون دل و احساسات انسان از یک طرف وکانون هستی و مبدا اعلی وکمال مطلق از طرف دیگر. نظیر جذب و انجذابی که میان اجسام و اجرام موجود است یا گرایش میان کودک و مادرش درحالی که کودک آگاهانه مادر را نمی شناسد اما حس مادرخواهی در ذات اوست. راه رسیدن به خدا از این طریق اینست که دل و روح را آلودگی ها تصفیه کنیم آنگاه کانون عالم هستی یعنی خدا آنرا بشدت جذب می کند. پاسکال می گوید:«دل دلایلی دارد که عقل را بدان دسترسی نیست» معرفت به خدا از طریق عرفانی و وحیانی در همین شاهراه مندرج است. عمده دستاورد عارفان و پیامبران درباره خداشناسی از این رهگذر بدست می آید.همچنین کسانی که بطور عام تجربه دینی پیدا می کنند.
2.راه علم و طبیعت اینست که انسان از طریق حس و علوم تجربی و طبیعی نظم پیچیده یا غایت حیرت انگیزی را که در دل طبیعت تحقق دارد کشف کند و از طریق آن به وجود ناظم دانا و حکیمی که از این نظام بس پیچیده و شگفتی آفرین غرض و غایتی متعالی را خواهان است، پی ببرد و با خدا و بعضی از اوصافش از این طریق آشنا گردد. برهان نظم یا اتقان صنع مشمول این راه است. توده مردم از این راه متاثرند و بهتر آنرا می پذیرند. اما خواص عمدتا راه فطرت یا فلسفه را ترجیح می دهند.
3.راه عقل خالص و فلسفی اینست که از طریق قوانین عقلی محض و پیچیده-که نیاز به پرورش عقل در سطح بالایی دارد و عقل پخته و مانوس با اصول برهانی را می طلبد-بتواند به خدای متعال راه ببرد و اوصاف کمال و جمال و جلال او را بهتر بشناسد. مثلا از راه برهان امکان و وجوب، وجود واجب الوجود را -که همان خداست- کشف می کند و به یقین عقلی می رسد. یعنی از طریق کشف فقر و نیازمندی این عالم و نیاز آن به یک موجود غنی مطلق-که از هر جهت از هر موجود دیگری بی نیاز است- به خدا می رسد. و از طریق وجوب وجودش اوصاف کمالی دیگرش را استنتاج می کند. معرفت فیلسوفان عقلی مذهب از این طریق بدست می آید. هریک از راههای قلبی،عقلی و علمی از یک نظر رجحان دارد. راه دل و فطرت از نظر شخصی کاملترین راههاست و اهل عرفان این روش را می پسندند که لذت بخشتر و روشنتر و ایمان زاتر است. اما قابلیت تعلیم و تعلم عادی را ندارد و هرکس خودش باید تجربه کند و بیابد. راه مطالعه حسی و علمی خلقت از نظر سادگی و روشنی و عمومی بهترین راههاست. استفاده از این راه نه به قلبی صاف و احساساتی عالی نیازمند است و نه به عقلی مجرد و استدلالی و پخته و آشنا به اصول برهانی. اما این راه ما را به منزل اول می رساند. به اینکه عالم ماده مقهور یک قدرت مافوق طبیعی است و این برای شناخت خدا کافی نیست. زیرا نمی تواند اوصاف خاص خدا مثل علم و قدرت مطلق و خیر محض بودن ویگانگی و غیر مخلوق بودن او را اثبات کند. راه فلسفه و عقل مشکل و پرپیچ و خم است اما کاملتر است از این نظر که می تواند خدا و صفات مهم او از قبیل علم و قدرت مطلق و غیرآن را اثبات کند و قابلیت تعلیم و تعلم دارد اما پیچیده است و هرکس مقدمات لازم برای درک معارف فلسفی درباره خدا را نمی تواند داشته باشد. مثلا این آیات که مبین بعضی از اوصاف خداست فقط با فلسفه قابل اثبات است: «الله احد»،«الله الصمد»،«هوالاول و الاخر»،«هو بکل شئ علیم»،«والله علی کل شی قدیر». راههای خداشناسی در طول تاریخ متنوع و متکثر بوده است. بین این راهها فرق هایی هست که به اختصار شرح دادیم. در بین متفکران جهان غرب نه راه برای خداشناسی پیموده شده که در هر راه ممکنست چند دلیل مندرج باشد پس نه راه بمعنای نه دلیل نیست بلکه به معنای نه دسته دلیل است.
برای دانلود رایگان مقاله مفید و خواندنی با عنوان راه های خداشناسی بر روی لینک زیر کلیک کنید.
