در حال حاضر در مالزی حدود 55 هزار علاقه‌مند به ادامه تحصیل که از اختلالات شنوایی رنج می‌برند و ناشنوا هستند، تحت پوشش بهزیستی قرار دارند اما تنها کمتر از 20 نفر از آنها موفق به تحصیل در دانشگاههای محلی شده‌اند.
به گزارش سرویس «دانشگاهی» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، «محمد سزالی شعاری»، رئیس فدراسیون ناشنوایان مالزی که خود نیز ناشنوا است، مانع اصلی برای ناشنوایان را نبودن کلاس‌های قابل دسترسی به ویژه به زبان انگلیسی دانست.
در حال حاضر در مالزی سیاست‌های جبرانی وجود دارد که تحت حمایت دولت به ناشنوایان امتیاز ورود به دانشگاه را می‌دهد. علاوه بر این برخی از موسسات آموزشی خصوصی نیز در قبال دانشجویان ناشنوا، سیاست‌های کاهش 50 تا 70 درصدی شدید اتخاذ کرده‌اند.
با این حال بسیاری از دانشجویان ناشنوای مالزیایی تحصیلات خود را از طریق دانشگاههای پلی‌تکنیک و بومی به پایان می‌رسانند.
به گزارش ایسنا به نقل از پایگاه اینترنتی یونیورسیتیز نیوز، بسیاری از دانشگاههای مالزی پیش از این که دانشجویان واجد شرایط پذیرش در دانشگاه شوند از آنها گذراندن واحدهای درسی زبان انگلیسی و مالزیایی را مطالبه می‌کنند. به گفته محمد سزالی، گذر از سد «زبان» یک وظیفه دشوار برای دانشجویان کم‌شنوا و ناشنوا است.
وی می‌گوید: اگر نتوانیم بشنویم، پس چطور قادریم صحبت کنیم چرا که اصواتی را که تولید می‌کنید در یادگیری زبان بسیار مهم هستند.
وی معتقد است: استادانی که مهارت کافی برای تدریس زبان را ندارند، مشکل اصلی را در این زمینه ایجاد می‌کنند. چرا که آنها به مدارس و آموزشگاه‌های خاصی اعزام می‌شوند که مختص ناشنوایان هستند اما این استادان تسلط کافی به زبان اشاره ندارند. پس چگونه می‌توانند به طور موثر و کارآمد به دانش‌آموزان زبان تدریس کنند؟
برای حل این مشکل تمام آموزگاران مالزیایی باید دوره‌های آموزشی خود را در موسسات آموزشی و دانشگاههای دولتی پشت سر بگذارند.
سزالی پیشنهاد می‌کند که مدرک آموزش زبان اشاره برای کلیه آموزگاران مدارس ناشنوایان تا پیش از ارسال آموزگاران به این مدارس به تایید و امضا مسئولان برسد.
کلمات کلیدی: مشکلات دانشجویان ناشنوا، مالزی، تحصیل در مالزی، دانشگاههای مالزی
