دبیر سابق انجمن اسلامی دانشگاه فردوسی با مقایسه فضای سیاسی دانشگاه با سال‌های گذشته، گفت: در دانشگاه باید دانشجویان و اساتیدی را داشته باشیم که بتوانند حرف خود را بزنند و انتقاد کنند تا نشاط سیاسی در دانشگاهها احیا شود.
حسین رجب‌پور در گفت‌وگو با خبرنگار«دانشگاهی» خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) - منطقه خراسان، درباره تغییر فضای سیاسی حاکم بر دانشگاهها با روی کارآمدن دولت یازدهم، بیان کرد: برای دانشجویان ممنوع القلم و اساتید محروم از تدریس با تغییر دولت مسیر تازه‌ای ایجاد شده است و همچنین شاهد تغییر روندهای مدیریتی در چند ماه اخیر بوده‌ایم.
وی افزود: در چند سال گذشته شاهد محدودیت‌هایی همچون عدم برگزاری انتخابات برخی تشکل‌ها، تعطیلی کانون‌های فرهنگی، نظارت قبل از چاپ بر نشریات، نوعی تبعیض و سهمیه‌بندی جنسینی و برخورد با دانشجویانی که فعالیت‌های آنان به نوعی به فضای سیاسی کشور مربوط می‌شد، بودیم.
رجب‌پور ادامه داد: در فضای سیاسی دانشگاهها به جز با برخی از افراد خاص، شاهد مناظره و گفتگوی سیاسی در فضای دانشگاه نبودیم.
این فعال دانشجویی با انتقاد به فضای دانشگاهها گفت: دانشجویان تحت تاثیر هیجان‌ها در دانشگاه قرار می‌گیرند و احساسی برخورد می‌کنند، در صورتی که در واقع فضای بیرون از دانشگاه هیجان زده است.
وی با بیان اینکه دانشگاه در هر شرایطی فضای نقد و بررسی بوده است، خاطر نشان کرد: از هر دو طرف تبعیض‌ها کاهش یافته است و دانشجویان شور و شوق به فضای سیاسی خود را بازیافته‌اند.
رجب‌پور با تاکید بر اینکه برای ایجاد یک تشکل دانشجویی شایسته باید سه شاخص را در نظر بگیریم، تصریح کرد: شاخص اول استقلال است که خود دارای سه بعد مالی – تشکیلاتی و فکری می‌باشد.
این فعال دانشجویی یادآور شد: در بعد مالی دانشجو نباید برای انجام فعالیت تشکیلاتی به جایی وابسته باشد. در بعد تشکیلاتی هم سلسله مراتب تصمیم‌گیری از درون تشکل ایجاد شود و وابسته به جریان‌ها، احزاب، نهاد و گروه‌ها بیرونی برای تصمیم‌گیری نباشد.
وی افزود: یک تشکل دانشجویی در بعد فکری نیز نباید دنباله‌رو گروه‌های مختلف باشد و از لحاظ فکری مستقل عمل کند.
رجب‌پور دومین شاخص تشکل دانشجویی را همگرایی فعالیت‌های آنان با قانون برشمرد و افزود: یک تشکل دانشجویی باید قانون را سرلوحه فعالیت‌های خود قرار دهد.
این فعال دانشجویی خاطرنشان کرد: در محیط دانشگاه برخی مواقع شاهد مبهم بودن روندهای قانون هستیم، مثلا مسائل صنفی که دانشجویان هر از چند گاهی به آن واکنش نشان می‌دهند در این وضعیت قرار دارد که با برخوردهای سیاسی این مسائل منتفی می‌شود، دانشجویان باید تا جایی که می‌توانند قانون‌گرایی را در راستای فعالیت خود قرار دهند.
رجب‌پور سومین شاخص یک تشکل دانشجویی را آگاهی و پرداختن به فعالیت‌های تخصصی عنوان کرد و افزود: دانشجویان به دلیل اینکه پرسشگران جامعه هستند و فضای اجتماعی و سیاسی را رصد می کنند، فعالیت سیاسی آنها به نوعی نشان‌دهنده فضای سیاسی جامعه است، بنابراین در این زمینه باید دقت نظر داشته باشند و این امر مستلزم آگاهی و تخصصی شدن فعالیت‌های آنان است.
