معاون اسبق دانشجویی و فرهنگی وزارت بهداشت در آستانه هفته خوابگاه‌ها به بررسی آسیب‌های اجتماعی و مشکلات روانی زندگی خوابگاهی پرداخت.
دکتر امیرمحمود حریرچی استاد دانشگاه علامه طباطبایی در گفت‌وگو با خبرنگار دانشگاهی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ضمن یادآوری اینکه دانشجویان مستقر در خوابگاه نسبت به دانشجویانی که در کنار خانواده زندگی می‌کنند بیشتر دچار اختلالات روانی و افسردگی می‌شوند، گفت: یکی از مسائل مهم زندگی در خوابگاه نبودن حریم خصوصی است. داشتن خلوت و آرامش امروزه یک نیاز طبیعی است. اما به دلیل کمبود امکانات و حجم زیاد دانشجویان، آنها مجبورند داخل خوابگاه‌هایی با بیش از 4 یا 6 تخت اسکان بگیرند و این باعث بوجود آمدن مشکلات به خصوص در دختران می‌شود.
وی همچنین به آسیب‌های روانی که در دانشگاه رخ می‌دهد اشاره کرد و وقوع این آسیب‌ها را در خوابگاه‌ها شدیدتر دانست و گفت: «چون محیطی که دانشجو در آن زندگی می‌کند محیطی است که افراد با شرایط متفاوت در کنار هم هستند و می‌توانند تاثیرات زیادی را روی هم بگذارند. از لحاظ روانی در دانشجویان خوابگاه افسردگی بیشتر دیده می‌شود و از نظر اجتماعی به دلیل ایجاد روابط محکم و اشتراک منابع در محیط‌های مشترک این دانشجویان بیشتر از دیگر دانشجویان آسیب می‌بینند».
وی در ادامه یکی از راهکارهای کمتر آسیب‌دیدن دانشجویان آموزش مهارت‌های زندگی و زندگی خوابگاهی برشمرد.
وی همچنین با تاکید بر لزوم حضور مشاور در خوابگاه‌ها گفت: در صورتی که مشاوری در خوابگاه‌ها مستقر باشد کمتر شاهد افت تحصیلی دانشجویان خواهیم بود. باید شرایط مناسبی ساخته شود که خوابگاه فقط محل خواب دانشجویان نباشد. امکانات ورزشی، سالن مطالعه و حتی در خوابگاه‌های بزرگ نمایندگی کانون‌های فرهنگی دانشگاه‌ها باید وجود و حضور داشته باشند.
در ادامه حریرچی به کمبود امکانات و شرایط زندگی دانشجویی پرداخت و تاثیر آن را در روحیه دانشجویان مستقیم دانست.
مشکلات تغذیه به خصوص در پسران و استاندارد نبودن خوابگاه‌ها از مشکلات مهم و جدی دانشجویان خوابگاهی است که حریرچی برشمرد و به گفته وی مسائلی مثل زندگی در خوابگاه استیجاری که ساختمان آن به منظور خوابگاه ساخته نشده باعث ایجاد دغدغه در دانشجویان می‌شود، پتانسیل کار را پایین می‌آورد درنتیجه نمی‌تواند کمکی به جامعه کند.
حریرچی در ادامه گفت: خیرین باید فکر کنند که ساخت خوابگاه هم کار خیر و خداپسندانه‌ای است. باید تلاش کرد تا امکانات یک زندگی مناسب در خوابگاه ساخته شود. باید روی این مساله سرمایه‌گذاری کنند مانند زمانی که به خیرین برای ساخت خوابگاه وام داده می‌شد.
این آسیب شناس اجتماعی یادآور شد: خوابگاه در صورتی که ساماندهی و درست مدیریت شود می‌تواند خانواده‌ای بزرگ باشد خانواده‌ای که در کمترین شرایط تعاملات در آن بیشتر است و دانشجویان به یکدیگر کمک می‌کنند.
انتهای پیام
