محققان دانشگاه صنعتی امیرکبیر نوعی میکروحامل پلیمری ساختند که سلولهای بنیادی را برای ایجاد بافت طبیعی به درون بافتهای آسیبدیده انتقال میدهد.
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری فارس به نقل از روابط عمومی دانشگاه صنعتی امیرکبیر، نوعی میکرو حامل پلیمری به منظور انتقال سلولهای بنیادی به درون بافتهای با قابلیت آزاد سازی فاکتورهای رشد مورد نیاز سلولها برای ایجاد بافت طبیعی در دانشکده مهندسی پزشکی دانشگاه صنعتی امیرکبیر ساخته شد.
هانیه مرادیان، پژوهشگر طرح با اشاره به آزمایش و کاربرد سلولهای بنیادی در ترمیم بافتهای آسیب دیده به ویژه در سیستم عصبی مرکزی، گفت: یکی از اشکالات این روش درمانی از دست رفتن سلولهای تزریق شده به علت نبود داربست مناسب برای اتصال، رشد و تکثیر سلولها بود.
وی افزود: در این طرح داربستی طراحی شد که علاوه بر پشتیبانی مکانیکی بتواند با رهایش کنترل شده عوامل رشد زمینه رشد بهتر و بیشتر سلولهای بنیادی را فراهم کند.
مرادیان جنس این میکروحاملها را از نوعی پلیمر زیست سازگار به نام AَPLG ذکر کرد و گفت: این میکروحاملها به گونهای طراحی شده است که در سطح هر کره از آن، 4 تا 5 سلول متصل شده و زمینه رشد و تکثیر آنها در محل فراهم میشود.
وی افزود: ویژگی این حاملها با توجه به اندازه 100 میکرومتری آنها قابلیت تزریق در محلهای غیرقابل دسترس مانند سیستم عصبی مرکزی و همچنین انجام نقش داربستی به منظور حمایت مکانیکی سلولها است.
پژوهشگر طرح یکی از بیماریهای مورد نظر در این روش درمانی را پارکینسون ذکر کرد و گفت: به دلیل عدم امکان دسترسی به بافت آسیب دیده مغزی، سلول درمانی میتواند راه حل موثری برای ترمیم بافتهای تخریب شده به شمار بیاید.
وی افزود: برای این نوع درمان، سلولهای بنیادی از مغز استخوان بیمار جدا شده و پس از کشت و آماده سازی روی داربست قرار گرفته و در محل مورد نظر تزریق میشوند.
مرادیان پژوهش کنونی را در مرحله اولیه آزمایشگاهی ذکر کرد و گفت: پاسخهای گرفته شده تا کنون موفقیت آمیز بوده است و ما درصدد هستیم که این داربستهای سلولی را در نمونههای حیوانی مثل موش و خرگوش امتحان کنیم.
وی تصریح کرد: این طرح در برخی مراکز تحقیقاتی دیگر کشورها نیز در مرحله پژوهش قرار دارد و در صورت موفقیت میتواند برای ترمیم بافتهای تخریب شده دیگر نسوج بدن از جمله قلب،غضروف و نخاع هم استفاده شود.
پژوهشگر طرح افزود: در مراحل بعدی علاوه بر آزمونهای حیوانی در صدد هستیم تا سلولهای بنیادی را پیش از تزریق به بدن و با استفاده از محرکها به سلولهای عصبی تمایز دهیم یا جهت تمایز آنها را مشخص کنیم تا از تبدیل کامل آنها به سلولهای عصبی مطمئن باشیم.